جنایت وحشتناک صبرا و شتیلا با حمایت غرب، مدیریت اسرائیل و اجرای مزدوران لبنانی انجام شد که همگی این عوامل این نسل کشی وحشیانه را جزو افتخارات خود میدانند.
به گزارش انصار به نقل از فارس، اردوگاه صبرا و شتیلا دو اردوگاه از مجموع 12 اردوگاه آوارگان فلسطینی در لبنان به شمار می‌روند که در جنوب این کشور واقع شده اند. این دو اردوگاه فلسطینی‌هایی را در بر میگرفت که از همان آغاز اشغال فلسطین در سال 1948 در آن پناه گرفته بودند و اغلب آنها از ساکنان منطقه "الجلیل" در شمال فلسطین اشغالی محسوب میشدند. این دو اردوگاه در زمان جنایت صهیونیست‌ها در سال 1982 حدود 90 هزار سکنه داشت که یک چهارم آنها فقرای لبنانی بودند.
مقدمه‌سازی امریکا برای تحقق جنایت صبرا و شتیلا
چند روز پیش از کشتار صبرا و شتیلا بر اساس قرارداد منعقده بین فیلیپ حبیب سفیر وقت امریکا و جنبش فتح، نیروهای چندملیتی مرکب از هشتصد نفر از نیروی دریایی امریکا همراه با تعدادی فرانسوی و ایتالیایی به بیروت وارد شدند تا بر خروج سربازان ساف از اردوگاه‌ها نظارت کنند. در مقابل، قرار بود ارتش اسرائیل نیز همزمان خاک لبنان را ترک کند، ساف به عهد خود وفا کرد؛ ولی اسرائیل با خلف وعده در لبنان باقی ماند. دولت امریکا نیز قبل از پایان مهلت و تنها دو روز پیش از کشتار صبرا و شتیلا، به سرعت سربازان خود را از خاک لبنان خارج کرد تا همه چیز برای انجام کشتار مهیا شود.
این عملیات ظاهرا با هدف انتقام ترور بشیر جمیل رئیس جمهوری وقت لبنان که آوارگان فلسطینی هیچگونه نقشی در این ترور نداشتند، صورت گرفت.عاملان اجرای این کشتار نیز فالانژیست‌ها بودند که تاریخ بلندی در اجرای پروژه‌های اسرائیل در لبنان از جمله در ربودن چهار دیپلمات ایرانی دارند.
خیمه 40 ساعته مرگ بر صبرا و شتیلا
در فاصله روزهای 16 تا 18 سپتامبر 1982 (25 تا 27 سنبله 1361) اردوگاه‌های فلسطینی صبرا و شتیلا در جنوب بیروت شاهد به خاک و خون کشیده شدن هزاران زن و کودک و پیر و جوان آواره فلسطینی توسط صهیونیست‌ها به فرماندهی آریل شارون وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و مزدوران وی یعنی نیروهای فالانژ لبنانی به رهبری سمیر جعجع و ایلی حبیقه بودند.
نظامیان صهیونیست و نیروهای فالانژ لبنان از عصر روز پنج شنبه 16 سپتامبر 1982 با محاصره کامل اردوگاه صبرا و شتیلا به آن یورش برده تا صبح روز شنبه 18 سپتامبر به فجیع ترین شکل به جنایات خود در این اردوگاه ادامه دادند. در این قتل عام سه هزار و 297 فلسطینی و لبنانی شهید شدند.
"دیوید هرست" خبرنگار معروف غربی در کتاب خود "تفنگ و شاخه زیتون" مینویسد: اولین واحد شامل 150 فالانژیست پس از عبور از موانع اسرائیلی‌ها از در اردوگاه شتیلا وارد شدند که گروهی از آنها علاوه بر سلاح، چاقو نیز به همراه داشتند. قتل عام فلسطینی‌ها به این ترتیب شروع شد و حتی در شب نیز با روشن کردن محوطه اردوگاه توسط اسرائیلی‌ها ادامه داشت. آنها به زور وارد خانه‌های مردم شده و فلسطینی‌ها را در خواب به رگبار مسلسل بستند.
عمق جنایت‌ها در کشتار صبرا و شتیلا
صحنه‌های فجیع و غیر قابل توصیف در ماجرای کشتار صبرا و شتیلا کم نبود، عوامل حاضر در این کشتار تنها به کشتن سه هزار نفر از مردم بسنده نکردند و آنها را قبل و بعد از مرگ نیز به فجیع ترین وضع در آوردند، بیشتر جنازه‌های بر جای مانده از این کشتار قطع عضو شده بودند.
هرست در اینباره مینویسد: فالانژها بعضاً قبل از کشتن آنان را شکنجه میدادند چشم‌هایشان را درمی آوردند، زنده زنده پوستشان را میکندند، شکم‌ها را میدریدند، به زنان و دختران گاه بیش از 6 بار تجاوز میکردند و بعد سینه‌هایشان را میبریدند و در آخر به ضرب گلوله آنها را از پا درمی آوردند. بچه‌ها را از وسط دو شقه میکردند و مغزشان را به دیوار میکوبیدند. در حمله به بیمارستان عکا تمام بیماران را بر روی تخت کشتند. دست بعضی را به ماشین میبستند و در خیابان‌ها میکشیدند، دست‌های فراوانی برای بیرون آوردن دستبند و انگشتر قطع شد.
"غازی خورشید" در کتاب خود (تروریسم صهیونیستی در فلسطین اشغالی) مینویسد: در خیابانی جسد 5 زن و چند کودک روی تلی از خاک افتاده بود... از جمله یک زن که مثله شده بود و در کنارش سر بریده دخترکی با نگاهی خشمگینانه به قاتلانش دیده می‌شد. زن جوانی را دیدم در حالی که طفل شیرخواره اش را در آغوش گرفته، گلوله‌ها از بدنش عبور کرده و در بدن طفل شیرخوارش نشسته بود.
"تونی کلیفتون" گزارشگر با سابقه غربی نیز در کتاب "آسمان گریست" مینویسد: آنچه مرا سخت تکان داد این بود که شخصی بر اثر سوختن مرده بود. بعداً معلوم شد فالانژیست‌ها روی او بنزین ریخته و او را آتش زدند و فقط سفیدی دندانش در میان سر و صورتش که زغال شده بود نمایان بود.
یک پرستار لبنانی بیمارستان عکا در تشریح جنایات صبرا و شتیلا گفت: فالانژها به سمت چهار پزشک که پارچه سفیدی در دست داشته و قصد جلوگیری ورود آنها به بیمارستان را داشتند، نارنجک انداختند، یکی از همکاران من فریاد کشید و به سمت آنها سنگی پرتاب کرد، جنایتکاران هم، چنان سیلی محکمی به او زدند که بیهوش بر زمین افتاد. بعد پیراهنش را پاره و او را به پیاده روی مقابل برده و به صورت گروهی مورد تجاوز قرار دادند.
(وجنات زین عبدالطیف) می‌گوید: در روز جمعه به بیمارستان غزه پناه بردم و آنها ما را صبح شنبه محاصره کردند و فلسطینی‌ها را که شامل زنان و کودکان نیز میشدند از دیگران جدا کرده و به یک ورزشگاه بردند و در گودال‌هایی که بر اثر بمباران حفر شده بود انداخته و گفتند همه دراز بکشند. سپس بر روی همه آتش گشودند و در آخر با سه بولدوزر بر روی آنها چه زنده و چه مرده خاک ریختند.
صهیونیست‌ها فرماندهی و نظارت بر کشتار را عهده دار بودند
مقامات ارتش اسرائیل، از جمله جنرال آموس یارون فرمانده این نیروها در لبنان، بر بالای بام ساختمانی 7 منزله در 200 متری اردوگاه مستقر شده بودند و از نزدیک بر این فاجعه نظارت میکردند. آریل شارون که در آن زمان وزیر جنگ رژیم صهیونیستی بود و بعدها به قصاب صبرا و شتیلا معروف شد، دستور مستقیم این حمله را به فالانژها داده بود و سایر یگان‌های صهیونیست نیز مانع از آمد و شد به اردوگاه‌ها میشدند. جنایت‌های شارون در تاریخ زندگی وی به حدی است که حتی برخی خاخام‌های صهیونیست نیز بلاتکلیفی و نمردن وی بعد از سالها اغما را به این علت میدانند که آسمان از پذیرش روح این موجود خودداری می‌کند.
با وجود اعلام خبر قتل عام به جنرال رافائل ایتان رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل، وی دستور داد کشتار تا ساعت 8 صبح روز بعد نیز ادامه پیدا کند.
پس از ورود نظامیان به اردوگاه، تانکها و بلدوزرهای صهیونیستی نیز وارد اردوگاه شده و مناطقی را که نظامیان ترک کرده بودند به گلوله بسته و سپس با بولدوزر صاف میکردند.
عمق رخوت جامعه جهانی در قبال جنایات رژیم صهیونیستی
با وجود انتشار ابعادی از کشتار صبرا و شتیلا و انتشار تصاویر آن، هیچ تحرک قابل توجهی از سوی جامعه جهانی برای محکومیت و اقدام جدی علیه این جنایت صورت نگرفت، چرا که امریکا حامی اصلی این نسل کشی بود و خود نیز به صورت غیر مستقیم در آن نقش داشت، در این میان مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای حفظ ظاهر با صدور قطعنامه صوری تنها به محکوم کردن این کشتار جمعی اکتفا کرد و آن را نسل کشی خواند.
هر چند که جنایت صبرا و شتیلا بیش از پیش پرده از چهره کریه و ماهیت پلید صهیونیست‌ها برداشت و جهانیان را با ددمنشی این رژیم و حامیان آن بیشتر آشنا کرد، اما با این حال نه تنها مانع از جنایات و تجاوزگری‌های بعدی صهیونیست‌ها علیه ملت فلسطین نشد بلکه سکوت سردمداران غربی در قبال سیاست‌های اشغالگرانه رژیم صهیونیستی، ضعف جهان عرب، اختلافات داخلی فلسطین و همسویی تشکیلات خودگردان فلسطین با رژیم اسرائیل و همکاری امنیتی با آن در راستای سرکوب مقاومت و مبارزان فلسطینی، همواره رژیم غاصب صهیونیستی را به ادامه جنایت‌های خود تشویق کرده است.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/737
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
